نشست تحلیل و بررسی آثار «رنه مگریت» برگزار شد

سومین نشست از سلسله نشست های هنرهای تجسمی با پرسمان واکاوی آثار هنرمند بلژیکی ” رنه مگریت ” پس از درنگی سه ماهه در فرهنگان رازی برگزار گشت.

در گام نخست، نشست با واگویه ای از نیچه کار خویش را آغاز کرد: اگر هنر نبود واقعیت ما را می کشت! بابک بهاری پس از بیان بیوگرافی کوتاهی از هنرمند، به مانند گذشته کتاب های نوشته و یا برگردانده شده در این باره را به دوستدارهای هنر شناساند. آشنایی با مگریت چاپ 1362، این یک چپق نیست، نقاشان همیشه پول دوست داشته اند، دادا و سوررئالیسم، خرده مقاله هایی درباره ی آثار مگریت ، پایان نامه ی مهتاب نسایی با خط مشی ” تاثیرات روانشناسی در مکتب سوررئالیسم با تکیه بر آثار رنه مگریت” و کتاب ارزشمند: دستورالعمل های رنه مگریت به فیل آبی برای ایده یابی نوشته ی محمد حسین نیرومند از این چند می باشند.

اما چرا رنه مگریت؟ هنر کاربردی، خیال پردازانه، برانگیزاننده ، تداعی و الهام بخش، بیدار کننده ی رویاها و بگفته دوشان: دگرگون کننده ی طبیعت بشری بوسیله ی هنر هنرمند با روش طراحی و چیدمان؛ چنین است که بینندگان خویش را سردرگم و میخکوب می نماید.اما بنا بر گفته ی بابک بهاری این اندک کتاب ها که ما به زبان پارسی در دسترس داریم به موشکافی جنبه های فلسفی ((فوکو)) و زبانشناسی می پردازند که چندان در زمینه دیدگاه هنرورانه و تجسمی راهگشا نیستند همانگونه که خود مگریت نیز می گوید: ” خواست من این نیست چیزی را فهم پذیر کنم”.

در گام دوم نشست پرسمان (( واگرایی)) و ((هم گرایی)) شکافی تازه را در ذهن دوستدارهای هنر ایجاد کرد. همگرایی به معنای رسیدن به یک پاسخ و نتیجه از همه را ه ها [پاسخ نخست همان پاسخ پایانی ست] ، واگرایی رسیدن از یک پرسش به پاسخ هایی بی انتها و این یکی از اساسی ترین ویژگی های رنه در آثارش چه کارهای تبلیغاتی و چه هنری می باشد. “هنرمند میان واژه ها رابطه ی نو ایجاد کرد که عموما در زندگی روزانه نادیده گرفته می شوند. آنها هیچ معنایی ندارند زیرا رمزآلودگیشان بیرون از معنایشان است و درک ناپذیر.ما تنها احساسشان می کنیم اما توصیف نه!”

سوررئال ها،خودکشی مادر، آَشنایی با چریکو (( نقاش متافیزیک))، خواندن های بسیار و کشش زیادش به داستان های پلیسی و شلغلش، تبلیغات از نیرومندترین نکته هایی هستند که در آفرینش های هنری او اثر گذاشته است. با این وجود هیچ رخداد ناگوار و فاجعه ای در کارهای رنه دیده نمی شود، شاید چنین باشد که چریکو می گوید: مگریت بیدارکننده ی خیال های ماست، بسیار قوی تر از درماندگی حاصل از گرسنگی!

گام سوم نشست را به اوج کار خویش می کشاند. بهاری می گوید: مگریت یک امر شخصی را عمومی می کند! نمونه اش بکارگیری از عکس های همسرش بروی پوستر تبلیغاتی ست و این درست وارونه ی روش دالی ست که یک امر عمومی را شخصی می کند! رنه به نمود اندیشه در نقاشی باور دارد و همین سرآغاز “دونشانه ها” می شود. ترکیب دو نشانه ی اصلی برای بیان و انتقال هر پیامی بس است. این نشانه ها می توانند رنگ، شی، شمایل و نام اثر باشد. در ادامه بابک بهاری چندی از آثار “چند نشانه ای” مانند لبخند ژوکوند، جنگ چالدران، نامه ی قزاق ها به تزار، بازگشت غیر منتظره، گشت شبانه، خودفروش پیر،یوسف و برادرهایش را به نمایش و در برابرشان چندی دیگر از آثار “دونشانه ای” از رنه مگریت و هنرمندهای دیگر چون پیکاسو، دوشان، من ری، مالوویچ گزارد. نتیجه پرسشی شد رو به روی اثر آغازگر رنه! این یک پیپ نیست. اگر این پیپ نیست، پس چیست؟ و این جادوی میخکوب کننده ی نام به مثابه ی یکی از دو نشان است. 

(تیرماه 99)

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

در حال بارگذاری ...
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟
رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟ لطفا نام کاربری یا رمز عبور خود را وارد کنید. پس از آن یک لینک بازیابی رمز عبور در ایمیل خود دریافت خواهید کرد.
We do not share your personal details with anyone.